Holistisch kunstenaar

What’s in a name?

Esoterie is een onwetenschappelijke manier om de werkelijkheid te beschouwen.
Deze wijsheid denkt uitsluitend inhoudelijk. Het doel van de esoterie is streven naar harmonie, naar volmaaktheid, eenheid in jezelf (geest, ziel en lichaam). Holistische kunst is één wegwijzer voor bevrijding van fixatie, door evolutie, ontwikkeling naar kennis.

De wet van analogie (zo boven, zo onder) maakt het de mens mogelijk het gehete universum zonder beperkingen te leren begrijpen.

De kosmos is één en biedt geen ruimte aan toeval (toeval is onberekenbaar, kosmos (Grieks = orde).

Materie heeft steeds informatie nodig (informatie is altijd niet-materieel).

Gebeurtenissen zijn het gevolg van gelijktijdige meervoudige oorzaken.

Niet-lineair begrijpen is veel meer een “afstemmen op” dan het gaan van punt A naar punt B. Het geheel kan niet worden begrepen via de weg van analyse (het geheel reduceren tot zijn delen). De werkelijkheid is één relatie is alles.

Holistische kunstvisie is een methodologie voor het bereiken van een ruimer, bevrijdend visioen. Het probeert inzichten in diepten van waarheid te maken die onpeilbaar zijn voor het discursieve verstand.

Directe gemeenschap met de absolute werkelijkheid, door een mystieke (Grieks mystos = het stilzwijgen bewaren) ervaring mysteries onthullen die gewoonlijk stil en onverklaarbaar zijn.

Gevoel, gewaarwording en intuïtie schijnen samen te smelten tot jets dat vol komen anders is. De manier waarop wij de buitenwereld gewaarworden (ervaren) is afhankelijk van onze eigen bewustzijnstoestand. Jezelf ervaren als een bewustzijnsveld ipv een geïsoleerd wezen.

Verleden, heden en toekomst lopen in elkaar over, multi-dimensioneel en onbegrensd. Liefde is een dynamische staat van bewustzijn ipv een emotie, een creatieve beweging, harmonie. Alle zielen zijn één, wij zijn allen een beetje God, er i~ geen duurzaamheid en God is de som van al het bewustzijn in de kosmos die zich uitbreidt of eventueel verkleint via de menselijke evolutie (Kazantzakis).

Niemand kan God kennen alvorens hij zichzelf waarlijk kent. (Meister Eckhard).

De schaduw (alles wat we niet willen erkennen, wat we verdringen) maakt de mens oneerlijk.

Wij denken meestal alleen maar dat te zijn waarmee we ons identificeren. Deze zelfwaardering noem ik oneerlijkheid tegenover zichzelf. Zelfkennis betekent dat men het “zelf” vindt en niet het “ik”. Het “zelf” omvat alles. Men ontkomt niet aan de zonde door zich in te spannen om het goede te doen. Licht bestaat, duisternis niet, want Licht transformeert duisternis onmiddellijk in licht. Naar alles willen kijken is de toverformule op weg naar zelfkennis. Het belangrijkste is niet wat je doet maar hoe je het doet.